მკათათვისა. 2001

* * *
ენის სიღრმეებში ჩაწვდომა ხელოვანს ქმნის ადამიანს.

* * *
ყველაზე დიდი ვაჟკაცობა ამ ქვეყნად საკუთარი თავის შეცნობას, მოყვასის სიყვარულსა და სიკეთის ქმნას სჭირდება.

* * *
ღმერთის გამომრიცხავი ვერასოდეს ჩაწვდება ერის რაობას და მისი თითოეული განმარტება-შეხედულება ამ საკითხზე მუდამჟამს მცდარი იქნება.

* * *
შურის ხედვის ისარი მოკლეა.

* * *
მძინარე სულს შთანთქავს წუთისოფელი-მტერმა ჩაიგდოს ხელთ ღვთის საბოძვარი ნიშნავს, უფლის რისხვა დაგატყდეს თავს, რადგან ადამიანს ისე არაფერი ეძლევა.

* * *
სიკვდილი ჟამიერებაში უჟამობაში ცხოვრების საწინდარია.

* * *
ახალი აღთქმა ძველი აღთქმისა და განხორციელებული ღვთიური იმპულსის სინთეზია.

* * *
თითოეული ადამიანის სიცოცხლე თვით წუთისოფელზე, ამაოებაზე დიდია. ამის ვერგააზრებას შედეგად მოყვასის გაუფასურება მოსდევს კაცის თვალში.

* * *
ხსნა არა ამაოების ლაბირინთების ბოლომდე გავლაში მდგომარეობას, არამედ-სხეულებრივი დილეგიდან სულის თავდახსნაში.

* * *
რამდენადაც ყოვლადდიდებულია ღმერთი, იმდენად უდიდესი მისტერია იყო ძე ღვთისას განკაცება ამ ქვეყნად.

* * *
უნივერსალურ ჭეშმარიტებას მშვენიერება განაპირობებს და არა-სილამაზე.

* * *
წუთისოფლის რაობა ადამიანის პიროვნული ტრაგიზმის განმაპირობებელი გარეფაქტორია, რამეთუ ამაოების მატერიალისტური, სხეულებრივი აგებულება საზღვრულს ხდის, ბოჭავს სულიერ უსაზღვროებას.

* * *
ჭეშმარიტების ჭვრეტა საფუძველია მისი შეგრძნებისა და მასში განვრცობის.

* * *
სხეულის გალაღებით ჭეშმარიტ ბედნიერებას მაინც ვერ ვაღწევთ, რადგან სული მას ეწირება, კვდება.

სულზე ზრუნვა კი იურვებს სხეულს და შედეგი სამარადისო შვებაა, ნეტარება.

აირჩიე, ადამიანო.

* * *
ენა იდეალურად გამოსახავს თავისი ერის სულსა და მატიანეს.

* * *
ზედმეტი ლაპარაკი დროს ჰპარავს ადამიანს ჭეშმარიტების მოღვაწებისათვის.

* * *
ცალკერძი სილამაზე ამაოების გამოვლინებაა.

* * *
ხსნა ჭეშმარიტ ღმერთთან მიახლოების ნიადაგზე საკუთარი თავის შეცნობაშია.

* * *
საწყისისა და ბოლოს არსებობა ურთიერთმიზეზშედეგობრივია.

* * *
"არ არის ღმერთი" უფრო მასზე გულგაბოროტებულის ამონათქვამია, ვიდრე მისი არსებობის გამომრიცხველის.

* * *
კურთხეულია ღვთის ნების ამსრულებელი და მიმყოლი.

* * *
თუკი საკუთარ თავში ვერ იპოვი სიმშვიდეს, სამყაროც კი ვერ დაგიტევს.

* * *
არცერთი იმპერია არ ღირს თუნდაც ერთი ადამიანის სიცოცხლის ფასად.

* * *
დამპყრობელი ვერ იქნება ხელმწიფე.

* * *
ვისაც სხვისი ერის სიკეთე სურს, საკუთარის აყვავებით უნდა დაიწყოს.

* * *
გენიოსი, შეიცნობს რა საკუთარ თავს, შეიცნობს სამყაროს.

* * *
მთავარია იმ მიზეზთა უარყოფა, რომელნიც ჩვენი სულის სიკვდილს განაპირობებენ და არა-თვითმკვლელობა, რამეთუ სხეული ისედაც მოკვდინებადია.

ნეტარია იგი, ვინაც სხეული დაიურვა სულის ცხოველმყოფელობისა და ლაჟვარდოვან უკვდავებაში დამკვიდრებისათვის.

ჩვენში ცხოვრობს ფენიქსი. ამად, ვკვდებით, რათა ხელახლა დავიბადოთ; ვჭკნებით, რათა სამარადისოდ ავყვავილდეთ.

ასეთი მისტერიაა ადამიანი...

* * *
შეიძლება დილეგში იჯდე და ყველაზე თავისუფალი იყო; მაგრამ შეიძლება თავისუფლებაში მყოფიც ტყვეობაში იმყოფებოდე.

* * *
ვინც წარსულს უარჰყოფს, იგი ვერც მომავალს შექმნის.

* * *
კონკრეტულობამდე ადამიანი ზოგადია.

* * *
სადაც სამართლის მოსმენა არ უყვართ, იქ სიცრუე იკიდებს ფეხს.

* * *
საკუთარი მომავლის შეცნობის სურვილით დაავადმყოფებული ცრუმორწმუნე წიგნის ისეთ მკითხველსა ჰგავს, რომელიც მუდამ წინდაწინ ცდილობს ნაწარმოების შინაარსის გაგებას, მაგრამ არაფერი რჩება ხელთ საბოლოოდ.

* * *
უკვდავების სურნელს აფრქვევს
მშობლიური მიწა,
ვინაც მასში ფესვი გადგა,
დრომ ვერ დაამიწა.

* * *
გინახავთ განრისხებული სიკეთე? უსაშინელესია. მარტო ამის წარმოდგენა შეგზარავს.

* * *
პოეტი მაშინ რჩება პოეტად, როცა მთელს თავის ცხოვრებას, თვით ყოველ ამოსუნთქვასაც კი პოეზიად აქცევს; ასე იქმნებიან უდიდესნი. პოეზიის სამყაროა მათი სამკვიდრებელი. ეს კი უკიდეგანო სივრცეა.

* * *
ნეტარია ადამიანი, რომელსაც მიწისა და მოყვასის სიყვარული აატირებს. ეს სიმდიდრეა, რასაც გაფრთხილება სჭირდება.

* * *
ქალი მეგობარი უნდა იყოს და არა მხევალი, ან ბატონი. ამ ურთიერთობაში თანასწორობის დარღვევა ტრაგედიის მიზეზი ხდება ხშირად.

* * *
პლატონური სიყვარული ჭვრეტითი ხასიათისაა და ამიტომაა ეს კატეგორია აღმატებული ხორციელ ლტოლვაზე, რომელიც პირველისაგან განსხვავებით, იმთავითვე საზღვრულია.

* * *
ხომ სამი სიტყვაა-მე შენ მიყვარხარ, მაგრამ არაფერია მათზე უფრო ძნელად ამოსათქმელი მაშინ, როცა ტრფიალის ცეცხლით ვიწვით.

* * *
ნეტარია ერთი, რომელიც ათასებისათვის იბადება.

ღვინობისთვე. 2007

* * *
ცრემლი სიცოცხლეა.

* * *
ტერმინები: ლინგვისტურ-ტექნიკური აბსტრაქციები.

* * *
ადამიანს ადამიანი ადამიანობით ებეჭდება სულში.

* * *
ეროსი-მზეობა. ვინც არ მზეობს, მკვდარია.

* * *
საუკეთესო დიეტა-მიირთვი, რაც გინდა, ოღონდ ზომა იცოდე. უზომობა სულის ავადმყოფობაა.

* * *
ამაოება-მსუყე და უფესვო, უმისამართო ყოფიერების ნომადიზმია.

* * *
ჯინსებით ქალაქში-პროლეტარული სამოსი.

* * *
დიონისო-ჯოჯოხეთის არეოპაგიტული დამტერფავი.

* * *
ცერზე ამართულ მროკავში მითაჟამის გეორგიანელმა ქურუმებმა ის გენია ჩადეს, რომელიც შემდგომ მოდილიანის სახით განხორციელდა და ცისკენ ტანაყრილი სულიერების უკეთეს განსახიერებას წარმოადგენს.

* * *
საბერძნეთის წარსულის მკვლევართა (Luis Seckan, Pierre Leveque-Les grandes divinitès de la Grèce, Parigi, 1966) გენიალური და მრავალპროფილიანი ფრაზა: "ყველაფერს, რაც დედამიწაზე იზრდება, ჯოჯოხეთში აქვს ფესვები გადგმული". ეს უკვე დიონისური მისტერიაა. დიონისური რიალი კი ჯოჯოხეთის არეოპაგიტიკული დატერფვაა.

* * *
ცისფერი ყანწები-მთვარისა და მზის ერთობის ქართული მისტერია.

* * *
ბახის “ბადინერა”-სულის მზისკენ ავაზება.

* * *
ბაგე-სულის ჭაშნიკი

* * *
ყველაზე დიდი მუსიკა ადამიანში არსებული მუსიკაა