lunedì 14 aprile 2008

აპნისი. 2008

* * *
ირაციონალურობა კი არა, მეტარაციონალურობა, ზერაციონალურობა.

* * *
რაც უფრო ვუღრმავდები ჯოჯოხეთის სიღრმეებს, მით უფრო ვხედავ დემონების უსუსურობას თავისუფალი ადამიანის წინაშე.

* * *
ამსოფლიური ცხოვრება უფრო რაციონალურია

* * *
ცოდვა არა ოდენ სულიერ თვალს ახშობს, გონებრივ მხედველობასაც აქვეითებს.

* * *
ვინ სხეულითაა ხეიბარი და ვინ-სულით.

* * *
ქალაქი, როგორც ადამიანის, ხელოვანის, პოეტის მიერ შექმნილი ბუნებრივი, სამყაროული წესრიგის ხატი.

* * *
ფილოსოფიაც, მეცნიერებაც და ხელოვნებაც სიყვარულის განხორციელების საშუალებებია. უამისოდ ისინი სიკვდილს, ქაოსს, აბსურდს ავრცელებენ.

* * *
ადრე, თუ გვიან ჩვენ, ყველანი მთვარეს ვუბრუნდებით. მთვარიდან მზემდე კი ერთი ნაბიჯია.

* * *
ქალისადმი უპატივისცემულობა სამყაროს საკრალური წესრიგის შელახვაა.

* * *
არ ვეძებ ბედნიერებას ჩემს გარეთ. იგი ჩემშია.

* * *
გინდა იყო ბედნიერი?-იყავი.

* * *
ქაოსი და სკეფსისი, მათი დაძლევის შემდეგ, ჰარმონიის კიდევ უფრო განმამტკიცებელ ბრწყინვალე გაკვეთილად იქცევიან.

* * *
ნებამზიანობა მეხსიერებას კვდომის ჟანგისაგან ათავისუფლებს.

* * *
ხელოვნებაა ყოველივე ის, რაც ღირსებას მატებს ადამიანს.

Nessun commento: