lunedì 22 settembre 2008

მკათათვისა. 2001

* * *
ენის სიღრმეებში ჩაწვდომა ხელოვანს ქმნის ადამიანს.

* * *
ყველაზე დიდი ვაჟკაცობა ამ ქვეყნად საკუთარი თავის შეცნობას, მოყვასის სიყვარულსა და სიკეთის ქმნას სჭირდება.

* * *
ღმერთის გამომრიცხავი ვერასოდეს ჩაწვდება ერის რაობას და მისი თითოეული განმარტება-შეხედულება ამ საკითხზე მუდამჟამს მცდარი იქნება.

* * *
შურის ხედვის ისარი მოკლეა.

* * *
მძინარე სულს შთანთქავს წუთისოფელი-მტერმა ჩაიგდოს ხელთ ღვთის საბოძვარი ნიშნავს, უფლის რისხვა დაგატყდეს თავს, რადგან ადამიანს ისე არაფერი ეძლევა.

* * *
სიკვდილი ჟამიერებაში უჟამობაში ცხოვრების საწინდარია.

* * *
ახალი აღთქმა ძველი აღთქმისა და განხორციელებული ღვთიური იმპულსის სინთეზია.

* * *
თითოეული ადამიანის სიცოცხლე თვით წუთისოფელზე, ამაოებაზე დიდია. ამის ვერგააზრებას შედეგად მოყვასის გაუფასურება მოსდევს კაცის თვალში.

* * *
ხსნა არა ამაოების ლაბირინთების ბოლომდე გავლაში მდგომარეობას, არამედ-სხეულებრივი დილეგიდან სულის თავდახსნაში.

* * *
რამდენადაც ყოვლადდიდებულია ღმერთი, იმდენად უდიდესი მისტერია იყო ძე ღვთისას განკაცება ამ ქვეყნად.

* * *
უნივერსალურ ჭეშმარიტებას მშვენიერება განაპირობებს და არა-სილამაზე.

* * *
წუთისოფლის რაობა ადამიანის პიროვნული ტრაგიზმის განმაპირობებელი გარეფაქტორია, რამეთუ ამაოების მატერიალისტური, სხეულებრივი აგებულება საზღვრულს ხდის, ბოჭავს სულიერ უსაზღვროებას.

* * *
ჭეშმარიტების ჭვრეტა საფუძველია მისი შეგრძნებისა და მასში განვრცობის.

* * *
სხეულის გალაღებით ჭეშმარიტ ბედნიერებას მაინც ვერ ვაღწევთ, რადგან სული მას ეწირება, კვდება.

სულზე ზრუნვა კი იურვებს სხეულს და შედეგი სამარადისო შვებაა, ნეტარება.

აირჩიე, ადამიანო.

* * *
ენა იდეალურად გამოსახავს თავისი ერის სულსა და მატიანეს.

* * *
ზედმეტი ლაპარაკი დროს ჰპარავს ადამიანს ჭეშმარიტების მოღვაწებისათვის.

* * *
ცალკერძი სილამაზე ამაოების გამოვლინებაა.

* * *
ხსნა ჭეშმარიტ ღმერთთან მიახლოების ნიადაგზე საკუთარი თავის შეცნობაშია.

* * *
საწყისისა და ბოლოს არსებობა ურთიერთმიზეზშედეგობრივია.

* * *
"არ არის ღმერთი" უფრო მასზე გულგაბოროტებულის ამონათქვამია, ვიდრე მისი არსებობის გამომრიცხველის.

* * *
კურთხეულია ღვთის ნების ამსრულებელი და მიმყოლი.

* * *
თუკი საკუთარ თავში ვერ იპოვი სიმშვიდეს, სამყაროც კი ვერ დაგიტევს.

* * *
არცერთი იმპერია არ ღირს თუნდაც ერთი ადამიანის
სიცოცხლის ფასად.

* * *
დამპყრობელი ვერ იქნება ხელმწიფე.

* * *
ვისაც სხვისი ერის სიკეთე სურს, საკუთარის აყვავებით უნდა დაიწყოს.

* * *
გენიოსი, შეიცნობს რა საკუთარ თავს, შეიცნობს სამყაროს.

* * *
მთავარია იმ მიზეზთა უარყოფა, რომელნიც ჩვენი სულის სიკვდილს განაპირობებენ და არა-თვითმკვლელობა, რამეთუ სხეული ისედაც მოკვდინებადია.

ნეტარია იგი, ვინაც სხეული დაიურვა სულის ცხოველმყოფელობისა და ლაჟვარდოვან უკვდავებაში დამკვიდრებისათვის.

ჩვენში ცხოვრობს ფენიქსი. ამად, ვკვდებით, რათა ხელახლა დავიბადოთ; ვჭკნებით, რათა სამარადისოდ ავყვავილდეთ.

ასეთი მისტერიაა ადამიანი...

* * *
შეიძლება დილეგში იჯდე და ყველაზე თავისუფალი იყო; მაგრამ შეიძლება თავისუფლებაში მყოფიც ტყვეობაში იმყოფებოდე.

* * *
ვინც წარსულს უარჰყოფს, იგი ვერც მომავალს შექმნის.

* * *
კონკრეტულობამდე ადამიანი ზოგადია.

* * *
სადაც სამართლის მოსმენა არ უყვართ, იქ სიცრუე იკიდებს ფეხს.

* * *
საკუთარი მომავლის შეცნობის სურვილით დაავადმყოფებული ცრუმორწმუნე წიგნის ისეთ მკითხველსა ჰგავს, რომელიც მუდამ წინდაწინ ცდილობს ნაწარმოების შინაარსის გაგებას, მაგრამ არაფერი რჩება ხელთ საბოლოოდ.

* * *
უკვდავების სურნელს აფრქვევს
მშობლიური მიწა,
ვინაც მასში ფესვი გადგა,
დრომ ვერ დაამიწა.

* * *
გინახავთ განრისხებული სიკეთე? უსაშინელესია. მარტო ამის წარმოდგენა შეგზარავს.

* * *
პოეტი მაშინ რჩება პოეტად, როცა მთელს თავის ცხოვრებას, თვით ყოველ ამოსუნთქვასაც კი პოეზიად აქცევს; ასე იქმნებიან უდიდესნი. პოეზიის სამყაროა მათი სამკვიდრებელი. ეს კი უკიდეგანო სივრცეა.

* * *
ნეტარია ადამიანი, რომელსაც მიწისა და მოყვასის სიყვარული აატირებს. ეს სიმდიდრეა, რასაც გაფრთხილება სჭირდება.

* * *
ქალი მეგობარი უნდა იყოს და არა მხევალი, ან ბატონი. ამ ურთიერთობაში თანასწორობის დარღვევა ტრაგედიის მიზეზი ხდება ხშირად.

* * *
პლატონური სიყვარული ჭვრეტითი ხასიათისაა და ამიტომაა ეს კატეგორია აღმატებული ხორციელ ლტოლვაზე, რომელიც პირველისაგან განსხვავებით, იმთავითვე საზღვრულია.

* * *
ხომ სამი სიტყვაა-მე შენ მიყვარხარ, მაგრამ არაფერია მათზე უფრო ძნელად ამოსათქმელი მაშინ, როცა ტრფიალის ცეცხლით ვიწვით.

* * *
ნეტარია ერთი, რომელიც ათასებისათვის იბადება.

ახალწლისა, 2008

* * *
ლექსისა და პოეზიის შეგრძნება ქალის მოფერებას ჰგავს: თუ შინაგანად არ გაითავისე და არ დაინახე, მდაბიური მოყირჭება იცის.

* * *
როგორ გინდა პატივი გცეს ადამიანმა, თუკი სამშობლოს არ სცემ პატივს?

* * *
რვალისებური ხასიათი წითელიცაა, თეთრიცა და შავიც.

* * *
ვინც ადამიანებსა და კაცობრიობას მსოფლიო წესრიგის დამყარებისათვის საჭირო საშუალებად მიიჩნევს, არ უყვარს არც მოყვასი და არც ღმერთი და ამსოფლიური სამოთხის აპელირებით ჯოჯოხეთის დამყარებას უწყობს ხელს. სადაც სიყვარული არაა, იქ მშვენიერებაა მიმქრალი.

* * *
ღვინო ლოცვითა და სიყვარულით უნდა იწურებოდეს. ღვინო საკრალური ცხოვრებაა.

* * *
კაფკა-ევროპის შუაგულის ვირტუალურ სივრცეთა მძლავრი ფანტომი.

* * *
გულიდან ამოსული სიტყვები ვაზია, რომელიც გონების საროს მეშვეობით იყრის ტანს ზეცისკენ.

* * *
XX საუკუნის 20-30 წლების დასავლური კაფეები-ნაზი ავაზების გალია.

* * *
პოეზია უპირველესად გულის ნაჟურია და არა გონებისა.

* * *
ყოფიერება ხდება ტრაგედია, მაგრამ ამ უკანასკნელს აქვს გაგრძელება და იგი სიცოცხლის გამარჯვებაა.

* * *
სადაც მიწა არაა, იქ ცაში ვერ აფრინდები.

* * *
მანდილოსნის რვალისებურ "არა"-ზე მაღლა ისეთი მზიურად ცხელი სიყვარული დგას, რომელიც ამ "არა"-ს თანხმობად გადაადნობს.

* * *
ცხოვრება, როგორც ლხინი და ერთმანეთის გამაბედნიერებელი ურთიერთობები, თუ ცხოვრება, როგორც ბაზარი და საბაზრო ურთიერთობები?!...

* * *

არა, მხოლოდ ფილოსოფოსი ვერ გადაარჩენს სამყაროს მიუხედავად იმისა, რომ ცხოვრების ასეთი წესი ერთ-ერთი აუცილებელი ნაწილია სოტეროლოგიის.

* * *
ბედნიერებაა ერთადერთი სინამდვილე-სხვა ყოველი მირაჟია.

* * *
ბედნიერების საიდუმლო სიყვარულშია.

* * *
ვინც დროს ხარჯავს, მას დრო დახარჯავს.

* * *
დასავლეთი ერთი დიდი სულიერი სტეპი გახდა.

* * *
სიკვდილთან და-ძმობა და მისი გასიგრძეგანება სიცოცხლეს აძლიერებს და უკეთესს ხდის.

* * *
დასავლეთის სიცოცხლე და ახალგაზრდობა აღმოსავლეთშია.

* * *
უჭკნობ სილამაზეს მშვენიერება ქმნის.